Nicklas Bendtner, Martin Keown และความแพร่หลายของรองเท้าฟุตบอลสีชมพู

ทุกครั้งที่ฉันอยู่ในเกมใครบางคนจะพูดว่า ฉันจำได้ว่าตอนที่ผู้เล่นทั้ง 22 คนในสนามสวมรองเท้าบู๊ตสีดำ

ความหมายของการเป็นผู้ที่ยังคงสวมใส่นั้นทำมาจากของที่แข็งแรงกว่าม้าที่โชว์ในปัจจุบันซึ่งเห็นได้ชัดว่าทุกคนกังวลกับสิ่งที่พวกเขาสวมใส่ที่เท้ามากเกินไป ฉันคิดมาตลอดว่านี่เป็นเรื่องไร้สาระและเป็นเรื่องหลอกลวงเล็กน้อย 

นอกเหนือจากตอนที่ Nicklas Bendtner สวมรองเท้าบู๊ตสีชมพูให้กับ Arsenal เมื่อ 12 ปีที่แล้วนั่นเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่ปรากฎว่า Bendtner อยู่เหนือเส้นโค้งจากประสบการณ์ของฉันหลายคนที่เป็นแชมป์ในรองเท้าบู๊ตสีดำเหนือคนอื่น ๆ มีเครื่องรางรองเท้าของตัวเองโดยเฉพาะซึ่งมีแนวโน้มที่จะมุ่งเน้นไปที่การดูแลและบำรุงรักษารองเท้าคู่หนึ่ง Adidas World Cups หรือลูกพี่ลูกน้องที่เป็นยางของพวกเขา Copa Mundial . รองเท้าบูทที่เหมาะสมพยักหน้าผู้ที่สวมใส่

ไม่ค่อยมีรองเท้าฟุตบอลที่ได้รับการยอมรับมากนักแม้ว่าจะไม่น่าแปลกใจที่มืออาชีพในปัจจุบันแทบจะไม่สวมใส่ เชือกผูกรองเท้าและสายรัดแบบบางเหล่านี้ไม่เคยติดตั้งมาก่อนสำหรับฤดูหนาวของอังกฤษ และอย่าให้ฉันเริ่มใช้ลิ้นที่น่าหัวเราะของรองเท้าบู๊ตซึ่งต้องใช้หมุดหลายอันจากราวตากผ้าเพื่อยึดไว้เป็นเวลา 24 ชั่วโมงหากคุณต้องการหยุดไม่ให้กระพือเท้าขึ้นลงเหมือนปลาทูที่ควั่นเมื่อฉันเริ่มเล่นฟุตบอลชายในช่วงปลายทศวรรษ 1990 คนเหล่านี้จะเตือนใครก็ตามที่กล้าใส่รองเท้าฟุตบอลสี แม้ว่าในการมองย้อนกลับไปมันฟังดูเหมือนความปรารถนา คุณจะโดนเตะใส่พวกเขา และคุณจะ หลายคนมองว่ารองเท้าบู๊ตสีเป็นการดูหมิ่นส่วนตัวโดยวิธีเดียวที่ถูกต้องตามหลักศีลธรรมในการเล่นกับผู้สวมใส่ก็คือการหลบหนี วันเวลาเหล่านั้นผ่านไปนานแล้ว Pumas สีขาวไซส์แปดของฉัน - ราคาต่อรองที่ 12 ปอนด์ - ไม่มีใครสังเกตเห็นเมื่อฉันเริ่มสวมใส่เมื่อปีที่แล้วในเกมแปดเกมต่อสัปดาห์ของฉัน

บางคนจะนึกถึง Alan Ball และ Alan Hinton ที่สวมรองเท้าบูท Hummel สีขาวในเกมย้อนกลับไปในปี 1970

แต่ในช่วง 20 ปีที่ผ่านมารองเท้าสีได้รับความนิยมเพิ่มขึ้นจนถึงจุดที่รองเท้าบู๊ตสีดำกลายเป็นของหายาก พวกเพียวริสต์จะต้องหวาดผวาแม้ว่าอาจจะไม่แปลกใจมากนักที่ได้รู้ว่ารองเท้าสีดำไม่รับผิดชอบต่อหลายประตูในพรีเมียร์ลีกฤดูกาลที่แล้ว orlandotg.com แม้ว่าสีของรองเท้าบู๊ตที่ทำคะแนนได้มากที่สุดจะทำให้พวกเขารู้สึกหดหู่ คำตอบคือ 636 เป้าหมายคือสีชมพู Jamie Vardy ผู้ชนะรองเท้าทองคำทำประตูในพรีเมียร์ลีก 23 ประตูโดยสวม Adidas สีขาวและชมพูโดย Danny Ings, Mo Salah และ Marcus Rashford ก็สวมสีชมพูเช่นกัน สำหรับการบันทึกรองเท้าบู๊ตสีดำสามารถทำได้ 36 ประตู

ในการมองย้อนกลับไปวันเวลาของรองเท้าบู๊ตสีดำถูกนับเป็นช่วงต้นปี 1998 เมื่อมาร์ตินคีทาวน์เด็กชายผู้มีโปสเตอร์สำหรับกองพลที่ไร้สาระหากเคยมีสักคนเล่นชัยชนะนัดชิงชนะเลิศ FA Cup ของอาร์เซนอลด้วย Puma Kings สีแดง เขานำสิ่งต่าง ๆ เพิ่มเติม ในช่วงหลังจากที่อังกฤษพ่ายแพ้ต่อโรมาเนีย 3-2 ในยูโร 2000 คีวน์ได้เข้าร่วมกับเดวิดเบ็คแฮมเพื่อปลอบใจฟิลเนวิลล์ซึ่งรับโทษขั้นเด็ดขาด มีเพียงหนึ่งในสามคนที่สวมรองเท้าบู๊ตสีและไม่ใช่เนวิลล์หรือเบ็คแฮม

สิ่งนี้ส่งข้อความที่ชัดเจนว่าคุณไม่จำเป็นต้องเป็นคนแฟนซีใส่รองเท้าฟุตบอลสี หรือเพื่อให้เจาะจงมากขึ้นคุณอาจสวมรองเท้าบู๊ตสีและเตะคน โลกของฟุตบอลก็เปลี่ยนไปตลอดกาล ฉันลองเพิ่มแอนเต้ที่แปดด้านโดยสวมรองเท้าบูทสีเหลืองเรืองแสงที่หลานชายวัยรุ่นของฉันโค่ง ความพยายามที่จะดึงดูดความสนใจมาที่ตัวเองล้มเหลวโดยมีเพื่อนร่วมงานเพียงสองคนเท่านั้นที่มองมาที่เท้าของฉันเพื่อถามว่าฉันมีรองเท้าใหม่หรือไม่ก่อนที่การสนทนาจะเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วในเรื่องเร่งด่วนเช่นความแออัดของ M27

เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงสีและน้ำหนักของรองเท้าฟุตบอลในช่วง 25 ปีที่ผ่านมาทำให้รู้สึกว่าล้าสมัยที่จะเรียกพวกเขาว่ารองเท้าบู๊ต คลีตน่าจะเป็นคำอธิบายที่ดีกว่า บางทีในอีก 25 ปีข้างหน้าคนที่เข้าใกล้ฉันในเกมด้วยรูปลักษณ์ที่รู้ใจนั้นจะส่ายหัวไปมาที่รองเท้าแตะที่มีแสงไฟเหมือนรองเท้าแตะที่ผู้เล่นทุกคนสวมใส่และพูดว่า ฉันจำได้ว่าเมื่อผู้ชายตัวจริงชอบ Brede Hangeland และ Robert Huth สวมรองเท้าบู๊ตหนังสีเขียวมะนาวเหลืองและกรมท่า